Uzrok nastanka
Izazivač je Chlamydia
trachomatis-serotipovi L1, L2, L3. Hlamidije mogu prodreti samo kroz oštećenu
kožu i sluzokožu, tako da su ulazna vrata mikrolezije, najčešće na
genitalijama.
Klinička slika
LV ima rani i kasni stadijum
bolesti. Inkubacija traje od 10 do 30 dana, mada nekada može trajati i duže.
Rani stadijum: primarna lezija
se pojavljuje u vidu sitne papule koja vrlo brzo prelazi u vezikulu, a zatim u
eroziju ili plitku ulceraciju. Lokalizovana je uglavnom genitalno i to kod
muškaraca na spoljašnjim genitalijama, dok kod žena može biti i u vagini i na
cerviksu. Kako je primarna lezija bezbolna, i povlači se u roku od nekoliko
dana, vrlo često ostaje neprimećena.
Regionalni limfadenitis je
glavni simptom ovog oboljenja i javlja se 2 do 4 nedelje posle primarne lezije.
Kod muškaraca su zahvaćene najčešće ingvinalne limfne žlezde, a kod žena
ilijakalne i anorektalne. Limfne žlezde se postepeno uvećavaju, zbog
periadenitisa srastaju međusobno, a i sa kožom iznad njih. Zahvaćena koža je
otečena, eritemna ili lividna. Dolazi do razmekšanja žlezda i formiranja
fistula, kroz koje secernira obilan sekret. Limfadenitis može biti praćen
opštim simptomima u vidu opšte slabosti, anoreksije, obilnog znojenja, bolova u
zglobovima i mišićima. Posle 8 do 12 nedelja proces se smiruje, a na mestima
fistula formiraju se čvrsti fibrozni ožiljci.
Kasni stadijum: nastaje posle
perioda od tri do deset godina posle zaraze, zbog prelaska infekcije sa limfnih
žlezda na okolna tkiva. Češće se javlja kod žena. Opisane promene u ovom
stadijumu nalaze se u genitalnom, analnom i rektalnom području. Genitalne
lezije su najčešćče elefantijaza penisa ili vulve, koja nastaje usled zastoja u
cirkulaciji limfe, a može biti udružena sa hroničnim, bezbolnim ulceracijama.
Takođe mogu nastati uretrovaginalne i retrovaginalne fistule, kao i oboljenja
okolnih organa. Anorektalne lezije se manifestuju proktitisom koji može dovesti
do strikture rektuma, zatim se mogu javiti perirektalni apscesi, rektovaginalne
i analne fistule, kada dolazi i do pogoršanja opšteg stanja.
Dijagnoza
Postavlja se na osnovu anamneze
(boravak u tropskim zemljama), kliničke slike, a potvrđuje se laboratorijskim
testovima. Najznačajniji su reakcija vezivanja komplementa, kultivisanje
uzročnika, mikroskopski nalaz hlamidija u razmazu gnoja i Freiev intradermalni
test.
Lečenje
Primenjuje se antibiotska
terapija. Ordiniraju se doksiciklin, tetracikliniu, eritromicin 10-14 dana.
Povezani tekstovi:
Neki od faktora koji mogu biti uzrok atopijskog dermatitisa...
Bezopasni mladež i opasni melanom nisu srodni. Boja im je če...
Supurativni hidradenitis (SH), oboljenje poznato i pod naziv...
Juvenilni dermatomiozitis je zapaljensko oboljenje mišića, k...
Broj komentara: 0
Vaš komentar nam je veoma dragocen, molimo upišite ga ovde