Urodjene anomalije želuca

Gastrička duplikacija – svega 1 - 2% gastrointestinalnih duplikatura je lokalizovano u želucu. Manifestuje se znacima gastričke opstrukcije ili hemoragije ( krvavljenja). Nekada se palpira cistička formacija u epigastrijumu. Terapija je hirurška.

Infantilna hipertrofična stenoza pilorusa - stenoza pilorusa uzrokovana hipertrofijom piloričnog sfinktera spada u najčešće anomalije gastrointestinalnog sistema i, posle ingvinalne hernije, predstavlja najčešće stanje koje zahteva hiruršku korekciju u prvih nekoliko meseci života. Hipertrofična stenoza pilorusa se nasleđuje poligenski i javlja se u 1:750 ženske novorođenčadi, odnosno odojčadi. Familijarna pojava poremećaja se nalazi u oko 15% slučajeva.

Simptomi hipertrofične stenoze pilorusa se obično javljaju između druge i četvrte nedelje života, a retko ubrzo po rođenju, ili tek sa 4 - 6 meseci. Karakterišu se projektilnim povraćanjem koje obično sledi 10 - 20 minuta nakon obroka. U povraćanom sadržaju se nalaze ugrušci mleka, bez žuči, a u 10 - 17% slučajeva i tragovi alterisane krvi kao posledica refluks ezofagitisa. Usled upornog povraćanja želudačnog sadržaja dete razvija dehidraciju sa hipokalijemijom i metaboličkom acidozom, a u kasnijem toku malnutriciju i sideropenijsku anemiju. U sklopu gladovanja često se javlja opstipacija (zatvor), kao i depresija aktivnosti glukuronil transferaze sa blagom nekonjugovanom hiperbilirubinemijom. U prvoj fazi bolesti dete ima očuvan apetit i manifestuje razdražljivost, a sa razvojem malnutricije postaje apatično i letargično.

Dijagnoza se postavlja na osnovu kliničkog pregleda, ultrazvuka, ređe radiografskim pregledom sa barijumom.

Terapija izbora je ekstramukozna piloromiotomija po Ramstedtu. Pre hirurške intervencije je neophodna korekcija dehidracije, elektrolitnog i acidobaznog disbalansa. Postoperativna prognoza je dobra.

Pilorička atrezija – za razliku od hipertrofičke stenoze, pilorička atrezija se manifestuje povraćanjem gastričkog sadržaja ubrzo po rođenju. U oko 50% slučajeva nalazi se hidramnion. Opstrukcija može biti membranozna ili solidna. Nativni snimak abdomena pokazuje prenaglašen želudačni mehur i odsustvo gasova u crevima.

Lečenje se sastoji u laterolateralnoj gastroduodenostomiji ili eksciziji atretičnog segmenta sa piloroplastikom.

Volvulus želuca – organoaksijalno ili mezenteroaksijalno uvrtanje želuca nastaje u slabosti gastričke fiksacije, odsustva gastrokoličnog ligamenta, kongenitalnog peritonealnoj bridi, eventraciji dijafragme i hijatusnoj herniji. Volvulus želuca može proticati akutno ili hronično. Akutni volvulus se ispoljava slikom akutnog abdomena: bol u epigastrijumu sa širenjem pozadi, povraćanje konzumirane hrane i distenzija trbuha. Hronični protiče asimptomatski ili sa simptomatologijom drugih želudačnih bolesti: ulkus, karcinom. Najčešće se ispoljava mučninom, težinom u epigastrijumu, intermitentnim bolom i povraćanjem.

Dijagnoza akutnog volvulusa postavlja se na osnovu duplog gasnog nivoa u projekciji želuca.

Hirurška intervencija se sastoji u dekompresiji i derotaciji želuca i prednjoj gastropeksiji. Hronični volvulus se leči dijetom: češći, mali obroci uz davanje antacida.